28/2/10

Μπερδεμένα βλέμματα...

Το νοιώθω..με κοιτάς.. με παρατηρείς.. περιμένεις να κάνω κάτι.
Να σπάσω, να λυγίσω.. Με κοίτας , σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου..
Αλλα όχι..Δεν θα σ'αφησω ,θα στέκομαι αγέρωχη απέναντι σου, και δε θα θα βλέπεις τίποτα.. Γιατί φοβήθηκες.. την δυναμη ενος βλέμματος και όλων αυτών που κρύβει μέσα του. Μα εγώ έχω μαθει να κοιταω μεσα στα μάτια ,βαθειά στα πιο κρυμένα μυστικά τους.. Τον φόβο σου όμως δεν τον αντέχω.. Τώρα κοίτα τη μορφή μου , προστατευμενος απο τα έντονα φώτα και το σκοτάδι γιατί ξέρεις, οτι δε θα γυρίσω.. Οτι και αν ψάχνεις δε θα σου δείξω τον δρόμο να το βρείς. Και ξέρεις οτι αν μπλεχτούν τα βλεμμάτα μας δεν θα αντέξεις αυτο που θα δείς..
Γι'αυτό πες μου.. Γιατί με κοιτάς?.....

18/2/10

TO ΜΑΧΑΙΡΙ..

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ...

Δεν καταλαβα ακριβως που εστρεψα το μαχαιρι αλλα νοιωθω την πληγη. Εγινε βιαστικα και με αδεξιο τροπο αλλα ειμαι ακομα εδω..και αναρωτιεμαι αν βγηκα λαβωμενη η κερδισμενη απο αυτην την μαχη. Ειναι νωρις ομως και μικρες κοφτερες σκεψεις βασανιζουν το μυαλο μου. Ερχονται και φευγουν. '' ηταν σωστο? ηταν λαθος? μηπως βιαστικα?¨μηπως αργησα? '' Και το συναισθημα ειναι αλλοκοτο. Σχεδον τρομακτικο. Με εντονη την εναλλαγη της οργης με τη θλιψη, της ανακουφισης με τον φοβο.. Κουραστηκα να υποκρινομαι, να κρυβομαι ακομα και απο τον ιδιο μου τον εαυτο.. προσπαθησα να καταλαβω αυτην την ιστορια, να καταληξω καπου, ρωτησα, συζητησα, αναζητησα μια απαντηση..αδιεξοδο..''ετσι ειναι αυτα τι ψαχνεις, θα σου περασει μωρε, ξεχασε το και προχωρα, παμε γι αλλα " ..λογια λογια, αχ και να χε η ψυχη φωνη..γιατι μονο εγω ηξερα μεσα μου την απαντηση... δεν υπαρχει απαντηση. Δεν θα ηταν τοσο ευκολο, δεν θα φευγε τοσο ευκολα, ειχα μπροστα μου μια αναμετρηση πρωτα απ ολα με μενα..Εκανα μια μικρη αναδρομη, καμια φορα ο ερωτας σε τυφλωνει, σε θολωνει, σε οδηγει σε μονοπατια επικινδυνα, και ναι ημουν απολυτα διατεθειμενη να τα περπατησω.. και ας με οδηγουσαν στον γκρεμο. Αλλωστε μεσα μου ηξερα οτι επρεπε να φτασω ως εκει..στην αρχη ηταν ευχαριστα μια ωραια διαδρομη ολο περιπετεια αλλα μετα αρχισα να κουραζομαι, να πληγωνομαι γιατι το μονοπατι αυτο ηταν δυσβατο και εκρυβε κινδυνους..Και εφτασα..εξουθενωμενη και με δακρυα..Αλλα μονο εκει θα μαθαινα οτι επελεξα τον λαθος δρομο..εκει θα βρισκα τις απαντησεις που εψαχνα.. Ξερω θα το ξαναζησω, αλλα οχι αυτη τη φορα, και οχι ετσι.. Η απαντηση στα ερωτηματα μου ειναι οτι εβαλα τον εαυτο μου σε μια πλανη, σ ενα ομορφο ροζ συνεφακι αλλα πως να στηριχτει μια καρδια στον αερα?.. Και αυτο που πονεσε πιο πολυ ηταν η προσγειωση.. Εστρεψα λοιπον αυτο το μαχαιρι πανω μου για να σκοτωσω την αυταπατη, αυτο το γλυκο ψεμα.. το εστρεψα, για να ελευθερωθω..οσο κ αν πονεσε.. μπορω να δω καθαρα και να επιλεξω ξανα τα εντονα συναισθηματα, αλλα αυτα που θα με κανουν να χαμογελω, αυτα που δεν θα με οδηγουν σε γκρεμους, ουτε θα με συντριπτουν..αυτα που δεν θα με ανεβαζουν σε συνεφα αλλα που θα μου δινουν φτερα..

ερωτας...ποσο σ'αγαπω και ποσο σε φοβαμαι..ποσο μου θυμιζεις...εμενα......

26/2/09

Το αρχαιότερο σωζώμενο ερωτικό ποιήμα. ΙΝΚΑΣ

Που είσαι εσύ?
Που μου ΄χεις κλέψει την ψυχή?
Που είσαι κύριε της καρδιάς μου?
Ποιος χωρίς οίκτο έσβησε το μονοπάτι σου?
Μήπως στο χώμα το ελαφρύ έχεις θαφτεί?
Ουτ 'ένα δάκρυ δεν υπάρχει πια στα μάτια μου.
Εξαντλήθηκαν..Μονάχα η ηχώ στον πόνο μου αποκρίνεται
Και το αίμα μου σταλαματιά, σταλαματιά στερεύει..
Ελα, ας τρέξουμε κι οι δυο μαζί, χέρι με χέρι
Ξοπίσω απ' τη ζωή, την ευτυχία ακολουθώντας
Και ας επιστρέψουμε στη γη νεκροί..

(...)Χρυσάφι, εσύ που λάμπεις μονάχα στη νύχτα της καρδιάς,
η χαρά των αγαπημένων σου ματιών ας ανατείλει,
η θέρμη της πνοής σου γρήγορα με τον άνεμο ας έρθει. (...)
Γαμπρέ, αγαπημένε, της καρδιάς μου, σαν το μέλι γλυκιά είναι η ομορφιά σου..
Λιοντάρι αγαπημένο της καρδιάς μου με μάγεψες..
Άσε με να σταθώ τρέμοντας μπροστά σου να σε αγγίξω με το χάδι μου..
Το χάδι μου είναι ακριβό, πιο απολαυστικό είναι από την
ομορφιά, σαν το μέλι με το γάλα..
Γαμπρέ, πες στη μητέρα μου θα σου δώσει λιχουδιές
Στον πατέρα μου θα σου δώσει δώρα
Την ψυχή σου να ζωντανέψω, ξέρω
Γαμπρέ κοιμήσου στο σπίτι μας ως την αυγή,
την καρδιά σου ξέρω πως να ευχαριστήσω
Λιοντάρι αγαπημένο στο σπίτι μας ως την αυγή.. (...)

3/2/09

Secrets..


Τ' αστέρια τρέχουν σε γαλαξίες μαγικούς
Σκίζουν το σώμα τους να πέσει αστεροσκονη
Ονειρεύονται τη γη
Όταν θα ρθει εκείνη η στιγμή που θα φιλήσουν το χώμα
Περιπλανιούνται σε γαλάζιους ρυθμούς και
μιμούνται την κίνηση του βυθού
Αστέρια μακρινά, δικά μου αστέρια που χαϊδεύετε τη νύχτα
Κοιμάστε αγκαλιά σαν κουραστείτε από το παιχνίδι
Κοιμάστε αγκαλιά με την αγάπη
Και σχηματίζετε το φεγγάρι.

how can i forget you..

1/2/09

Για τις φιλες μου..

Έχω στη καρδιά μου κλειδωμένα
μυστικά με αλήθεια γινωμένα,
εμείς θα ειμαστε ένα
νεράιδες που γελάμε δίπλα από το ρέμα.
Χορεύουμε, ξεσπάμε, αληθινά αγαπάμε
φορέματα μαγείας στα μάτια μας φοράμε.
Κ αλήθεια δε φοβάμαι, μόνη μου δεν θα' μαι
στα ταξίδια της ζωής μαζί θα προχωράμε.
Με αστέρια και λουλούδια είμαστε λουσμένες
μ'αναλαφρες ψυχές είμαστε ντυμένες,
εμείς μαζί για παντα ευτυχισμένες
νεράιδες μες στη ψυχή κρυμμένες.
Αυτές είναι οι αδερφές μου
οι αληθινές χαρές μου,
στις πιο δύσκολες στιγμές μου
σας χαρίζω όλες τις ζωές μου.
Εσείς μόνο να'σαστε καλά
τ' αστέρια θα σας φέρω να' χετε αγκαλιά
Μαχαίρια θα πάρω στο κορμί να καρφώσω
αν τύχει ποτέ και σας πληγώσω
Νεράιδες μου όμορφα μου ξωτικά,
η αγάπη μας δίνει τα πιο όμορφα φτερά.

Secrets..



Στα βράχια ρίχνω την ψυχή μου
και στο νερό το σώμα επιπλέει
Άμμος γίνανε τα μαλλιά μου
η καρδιά μου στα κύματα να κλαίει

Ήρθα εδώ από φωτιά κυνηγημένη
έκαψε τα όνειρα τίποτα να μη μένει
Ένα βράδυ μόνο δεν κοίταξα ψηλά
τα μάτια σου φέραν τ' αστέρια χαμηλά

Άπλωσα τα χέρια μήπως κ τ'αγγίξω
η λάμψη μ'εβαλε στη φωτιά να ζήσω
Σε σένα θάλασσα θα ξεπλύνω τις πληγές μου
τ'αστερια μου είναι ψηλά,εκεί είναι οι ευχές μου

Secrets..

Αφιερωμένο..

Χτές όλη τη νύχτα πίστευα πως στην αγκαλιά μου βρισκόταν ενα τρυφερό κορμί, όμως κρατούσα τον λύκο. Το μαλακό του τρίχωμα, τα μυτερά του δόντια, τα μάτια του που γυάλιζαν στο σκοτάδι. Φίλησα τον λύκο. Τα νύχια του χάραξαν βαθιά το δέρμα μου,άνοιξαν αυλάκια. Η ανάσα του μου έκαψε το πρόσωπο. Τα δόντια του καρφώθηκαν στον ώμο μου. Στο σκοτάδι μέτρησα ένα ενα τα πλεύρα του. Θα μπορούσα να ταξιδέψω σε άγνωστες χιονισμένες χώρες του Βορρά. Η θα μπορούσα να σφίξω ύπουλα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του,γλυτώνοντας για πάντα απο την θανατηφόρα του ορμή. Παραμέρησα..
Τον άφησα πέφτοντας να σκίσει το σεντόνι με τα νύχια του, και τον χαιδεψα στοργικά στη πλάτη..